ਜੈਤੋ ਦੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਅਤੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਬੁਰਸ਼ਾਗਰਦੀ

ਕਾਂਗਰਸੀ ਚੌਧਰੀਆਂ ਦੇ ਥਾਪੜਾ-ਪ੍ਰਾਪਤ
ਜੈਤੋ ਦੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਅਤੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਬੁਰਸ਼ਾਗਰਦੀ-ਨਾਜ਼ਰ ਸਿੰਘ ਬੋਪਾਰਾਏ
29 ਜਨਵਰੀ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਰਿਜ਼ਨਲ ਸੈਂਟਰ ਜੈਤੋ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਗੂ ਗੁਰਜਿੰਦਰ ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ, ''..ਜਦੋਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਗਏ ਤਾਂ ਲੋਕ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਦੇਣਗੇ ਫੇਰ। ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਕਰੂਗਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ। ਪਰਸੋਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕਰੂਗਾ। ਕੋਈ ਗੁੰਡਾ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ  ਛੇੜੂਗਾ ਫੇਰ।..'' ਭੀੜ ਵਿੱਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ''ਮੈਂ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਊਂਗਾ'' ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਜੁਆਬ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ''ਕਿਹੜਾ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਊਗਾ।'' ਉੱਥੇ ਰੌਲਾ-ਰੱਪਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗੁਰਵੀਰ ਨਾਹਰੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ, ''ਹਮ ਲੇ ਕੇ ਰਹੇਂਗੇ-ਆਜ਼ਾਦੀ!'' ''ਹਮ ਕਯਾ ਚਾਹਤੇ ਹੈਂ- ਆਜ਼ਾਦੀ!!'' ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਨਾਹਰੇ ਲਾਉਂਦੀ ਥੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਗੂ ਦੂਸਰੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਨੂੰ ਨਾਹਰੇ ਲਾਉਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਆਖਦਾ ਹੈ, ''ਚੁੱਕਦੇ, ਚੁੱਕਦੇ ਗਗਨ।'' ਨਾਹਰੇ ਚੁੱਕੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ''ਪੁਲਸ-ਪ੍ਰਸਾਸ਼ਨ ਮੁਰਦਾਬਾਦ, ਲੋਕ ਏਕਤਾ- ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ!'' ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵਿੱਚ ਘੁਸੇ ਕਾਂਗਰਸੀ ਅਨਸਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਜਥੇਬੰਦੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਨਾਹਰੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਮਲਾਵਰ ਰੁਖ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਧਾਵਾ ਬੋਲਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਕਿਸਾਨ ਜਥੇਬੰਦੀ ਨਾਲ ਆਇਆ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੇ ਬਚਾ ਲਈ ਆਪਣਾ ਲਾਇਸੰਸੀ ਰਿਵਾਲਵਰ ਵੀ ਨਾਲ ਲਿਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਾਮਲਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਵਿਗੜ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਇਸੇ ਅਰਸੇ ਵਿੱਚ ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਆਪਣੀ ਪਿਸਟਲ ਕੱਢਦਾ ਹੈ। ਪਿਸਟਲ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਭੀੜ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁੱਝ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਇਹ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ''ਮਾਰ ਗੋਲੀ, ਗੋਲੀ ਮਾਰ।'' ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਵਾਲੇ ਸਟੇਜ ਚਲਾ ਰਹੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਗੂਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਹਨ। ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਯੂਨੀਅਨ ਵਾਲੇ ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਨੂੰ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ''ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਖਦੇ ਸੀ ਕਿ ਫੈਸਲਾ ਕਰਵਾ ਦਿਆਂਗੇ, ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਟੋਲੇ ਸਾਡੇ ਖਿਲਾਫ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਲਿਆਏ ਹੋ। ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਸਨੇ ਨਹੀਂ ਬੁਲਾਏ। ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਉਸ ਉੱਪਰ ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਅਤੇ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਗਿਆ ਤਾਂ ਥਾਣੇਦਾਰ ਕੋਲੋਂ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਵਾਉਣ ਸੀ, ਪਰ ਥਾਣੇਦਾਰ ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸੀ ਗੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਮਾਹੌਲ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਆਪਸੀ ਖਹਿਬਾਜ਼ੀ ਵਾਲਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਮੰਨਦਾ ਹੋਇਆ ਨਮੋਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਆਖਦਾ ਹੈ, ''ਬੰਦ ਕਰੋ ਇਹ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਲਊਂਗਾ।'' ਕਾਂਗਰਸੀ ਗੁੰਡੇ ਹਮਲਾਵਰ ਰੁਖ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸਦੀਆਂ ਪੁੜਪੁੜੀਆਂ 'ਚੋਂ ਲੰਘਦੀ ਹੋਈ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਗੰਨਮੈਨ ਨੂੰ ਜਾ ਵੱਜਦੀ ਹੈ। ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਧੜੱਮ ਡਿਗਦਾ ਹੈ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਗੰਨਮੈਨ ਦੀ ਵੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਸਾਰੇ ਘਟਨਾਕਰਮ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ 12 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਜੈਤੋ ਦੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਵਿੱਚ ਦੋ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਬੱਸ ਪਾਸ ਵਾਲੀ ਸਰਕਾਰੀ ਬੱਸ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਉੱਥੇ ਆ ਕੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ 'ਤੇ ਅਵਾਰਾਗਰਦੀ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕੁੱਟਮਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਕੋਲੋਂ ਚੁਕਵਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜੀਪ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਲਿਆ। ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਪਣੇ ਬੱਸ ਪਾਸ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਥਾਣੇਦਾਰ ਉੱਪਰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਪੁੱਛ-ਪੜਤਾਲ ਕਰ ਲਓ। ਪਰ ਥਾਣੇਦਾਰ ਪੁਲਸੀ ਹੰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਾਲ-ਮੰਦਾ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਉਹ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਵੀ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਲਈ ਆਖਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਲੜਕੀ ਜੀਪ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹਨੋਂ ਇਨਕਾਰੀ ਸੀ। ਥਾਣੇਦਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਵਾਲਾਂ ਤੋਂ ਫੜ ਕੇ ਘਸੀਟਦਾ ਹੋਇਆ ਜੀਪ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟਦਾ ਹੈ। ਥਾਣੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਲੰਮੇ ਪਾ ਕੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਕੋਲੋਂ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁਟਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਥਾਣੇਦਾਰ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਜੁਰਾਬਾਂ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਸੁੰਘਾਓ। ਮਤਲਬ ਉਸ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਜਿੱਚ ਕਰਨ ਦਾ ਸੀ। ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਕੁੱਟਮਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਥਾਣੇਦਾਰ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਲੰਮੀ ਪਾ ਕੇ ਇਸ ਦੀ ਕੁੱਟ-ਮਾਰ ਕਰੋ। ਸਿਪਾਹੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਕੁੱਟਮਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਟਲਦੇ ਹਨ। ਫੇਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਜਲੀਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਢੰਗ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। 5-6 ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਜਾ ਕੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਕਾਲਜ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਪੁਲਸ ਅਫਸਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਨਸਾਫ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗੁੱਸਾ ਅਤੇ ਰੋਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜਾਇਜ਼ ਕੁੱਟਮਾਰ ਕਿਉਂ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਹੋਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਜੁੜਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਘਟਨਾ ਬੀਤੇ ਨੂੰ ਜਦੋਂ 14-15 ਦਿਨ ਬੀਤ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਕਿਸਾਨ ਜਥੇਬੰਦੀ ਭਾਰਤੀ ਕਿਸਾਨ ਯੂਨੀਅਨ (ਡਕੌਂਦਾ) ਦੀ ਸਥਾਨਕ ਇਕਾਈ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਰਨਾਲਾ ਵਿਖੇ ਸਰਗਰਮ ਵਿਦਿਆਰਥੀ-ਨੌਜਵਾਨ ਮੰਚ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਸੇਧਦੇ ਹਨ। ਬਰਨਾਲੇ ਤੋਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ-ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਟੋਲੀ ਜੈਤੋ ਆ ਕੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦੀ ਹੈ ਸਥਾਨਕ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਸਥਾਨਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਮਸਲੇ ਨੂੰ ਅੰਦਰੋਗਤੀ ਰਫਾਦਫਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਥਾਣੇਦਾਰ ਅਫਸਰਾਂ ਅਤੇ ਸਬੰਧਤ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਕੋਲੋਂ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗ ਲਵੇਗਾ। ਪਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਕੁੱਟਮਾਰ ਜਨਤਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੀਤੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮੁਆਫੀ ਵੀ ਜਨਤਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਮੰਗੇ। ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਅਜਿਹਾ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਹਾਮੀ ਭਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ 29 ਜਨਵਰੀ ਤੱਕ ਦੀ ਮੋਹਲਤ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਮਸਲਾ ਉਸ ਦਿਨ ਤੱਕ ਹੱਲ ਨਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਿਨ ਮੁਜਾਹਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਉਸ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਲਈ ਪਿੰਡਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਮੀਟਿੰਗਾਂ-ਰੈਲੀਆਂ ਕਰਕੇ ਲਾਮਬੰਦੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਇਸ ਸਬੰਧੀ ਫੇਸ ਬੁੱਕ ਅਤੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਏ ਉਪਰ ਪੋਸਟਰ ਅਤੇ ਵੀ.ਡੀ.ਓ. ਚਾੜ੍ਹ ਕੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਮੁਹਿੰਮ ਲਾਮਬੰਦ ਕੀਤੀ ਗਈ।
ਜੇਕਰ ਮਸਲਾ ਸਿਰਫ ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ., ਥਾਣੇਦਾਰ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਰਹਿੰਦਾ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਥਾਣੇਦਾਰ ਜਨਤਕ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗ ਹੀ ਲੈਂਦਾ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਉੱਚ ਪੁਲਸ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ, ਸਥਾਨਕ ਕਾਂਗਰਸੀ ਚੌਧਰੀਆਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਥਾਣੇਦਾਰ ਜਨਤਕ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਪੁਲਸ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲੋਂ ਮੁਆਫੀਆਂ ਹੀ ਮੰਗਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਫੇਰ ਇਸਦਾ ਤਹਿਕਾ ਹੀ ਕੀ ਰਹਿ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸੀਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਕਾਮਰੇਡਾਂ ਦੀ ਚੜ੍ਹਤ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਕਾਰ ਦਾ ਸਵਾਲ ਬਣਾ ਕੇ ਮਸਲੇ ਨੂੰ ਉਲਝਾਉਣ ਦੀ ਚਾਲ ਚੱਲੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੱਖੀ ਕੁੱਝ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਵਿਦਿਅਕ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਵਰਤਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਸਥਾਨਕ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਖ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਘੋਲ ਦੀ ਖਬਰ ਨਾ ਲਾਵੇ ਤੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਖਬਰ ਲੱਗੀ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਕੁੱਟਮਾਰ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਬੇਇੱਜਤੀ ਹੋਣ ਦੇ ਡਰਾਵੇ ਦੇ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਦੀ ਧੌਂਸਬਾਜ਼ੀ ਕੀਤੀ। ਕਾਂਗਰਸੀ ਚੌਧਰੀਆਂ ਅਤੇ ਪੁਲਸ ਦੇ ਉੱਚ-ਅਫਸਰਾਂ ਨੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਗਰੁੱਪਾਂ ਦੀ ਆਪਸੀ ਲੜਾਈ ਕਰਵਾ ਕੇ ਯੂਨੀਅਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕੁੱਟਮਾਰ ਕਰਕੇ ਝੂਠੇ ਕੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਫਸਾਉਣ ਦੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਘੜੀ ਸੀ। ਪਰ ਸਬੰਧਤ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਡਟੇ ਰਹੇ। ਰੈਲੀ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਉਹ ਵੀ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ ਹੋਏ ਸਨ।
ਪੁਲਸ ਦੇ ਉੱਚ-ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਦੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਸੇ ਵੱਲੋਂ ਗੋਲੀ ਚਲਾ ਕੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਤਲ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਲਈ ਬਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਦਾ ਮਨੋਰਥ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅਤੇ ਲੋਕ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦਾ ਮਲੀਆਮੇਟ ਕਰਨਾ ਸੀ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਮੌਕਾ-ਏ-ਵਾਰਦਾਤ ਦੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਵੀਡੀਓਜ਼ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਏ 'ਤੇ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਿਆਨ ਬਦਲਣੇ ਪਏ। ਪਰ ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਨੂੰ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਦੇ ਕੇਸ ਮੜ੍ਹ ਕੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਬਰਨਾਲੇ ਤੋਂ ਆਈਆਂ ਦੋ ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਜੈਤੋ ਥਾਣੇ ਵਿੱਚ ਲਿਜਾਈ ਗਈ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰਕੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਅੰਨ੍ਹਾ ਪੁਲਸੀ ਜਬਰ ਕਰਵਾਇਆ। ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਦਾ ਪੁਲਸੀ ਘੋਟਣੇ ਲਾ ਕੇ ਗੋਡਾ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। ਢਿੱਡ ਵਿੱਚ ਲੱਤਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਅਤੇ ਹੋਰ ਗੁੱਝੀਆਂ ਸੱਟਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਧੌਂਸ ਧਮਕੀਆਂ ਦੇ ਕੇ ਜਿੱਚ ਜਲੀਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅਤੇ ਲੋਕ ਪੱਖੀ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਗਰਦਾਨਦੇ ਹੋਏ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨਾ ਮੰਤਰੀ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਨੇ ਬਿਆਨ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਕਿ ''ਪੰਜਾਬ ਕੇ, ਦੇਸ਼ ਕੇ ਜੋ ਦੁਸ਼ਮਨ ਹੈਂ, ਉਨਕੀ ਤਰਫ ਸੇ ਪੰਜਾਬ ਕੋ, ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਕੋ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਨੇ ਕੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ੇ ਮੁਸੱਲਸਲ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈਂ। ਪੰਜਾਬ ਕੋ, ਦੇਸ਼ ਕੋ ਅੰਦਰੂਨੀ ਖਤਰੇ ਭੀ ਹੈਂ ਔਰ ਬੈਰੂਨੀ ਖਤਰੇ ਭੀ ਹੈਂ। ਜਿਨਹੋਂ ਨੇ ਭੀ ਯਹ ਕੀਯਾ ਹੈ, ਯਹ ਦੇਸ਼ ਕੋ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਨੇ ਕੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਹੈ। ਇਨ ਕੋ ਕਾਨੂੰਨ ਕੇ ਸ਼ਿਕੰਜ਼ੇ ਮੇਂ ਲੇ ਲੀਯਾ ਜਾਏਗਾ। ਇਸ ਕਿਸਮ ਕੇ ਜੋ ਅਨਾਸਰ ਹੈਂ, ਜੋ ਦਿਨ ਦਿਹਾੜੇ ਦਨਦਨਾਤੇ ਫਿਰਤੇ ਹੈਂ, ਇਨ ਕੋ ਪੰਜਾਬ ਮੇਂ ਮਾਹੌਲ ਖਰਾਬ ਕਰਨੇ ਕੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦੀ ਜਾਯੇਗੀ।''
ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਦੂਸਰੇ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਗੰਨਮੈਨ ਦੀ ਮੌਤ ਵੀ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਉੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਨਮੋਸ਼ੀ ਝੱਲਣੀ ਪਈ। ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਲੋਕ ਪੱਖੀ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਨੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਡਟ ਕੇ ਖੜ੍ਹਨ ਦੇ ਐਲਾਨ ਕੀਤੇ। ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਘਟਨਾ ਦਾ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਗਿਆ। ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਦੇ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਜੇਕਰ ਇਸ ਮਸਲੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਰਸੇ ਤੱਕ ਲਮਕਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਸਥਾਨਕ ਕਾਂਗਰਸੀ ਚੌਧਰੀਆਂ ਅਤੇ ਉੱਚ ਪੁਲਸ ਅਫਸਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਦੇ ਹੋਰ ਨੰਗਾ ਹੋਣ ਦੇ ਆਸਾਰ ਬਣਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਧਦੇ ਦਬਾਅ ਸਨਮੁੱਖ ਪ੍ਰਸਾਸ਼ਨ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ 'ਤੇ ਪਾਏ ਸਾਰੇ ਝੂਠੇ ਕੇਸ ਵਾਪਸ ਲੈ ਕੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਤੋਂ ਜਨਤਕ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਵਾਏ ਜਾਣ ਦਾ ਕੌੜਾ ਅੱਕ ਚੱਬਣਾ ਪਿਆ।  ੦-